Facebook
twitter
Google Plus
RSSçocuk gibiyim bu günlerde,herşeye alınıyorum.biri,azıcık içime dokunanbişey söylese ağlayacak gibi oluyorum.sanki sonu olmayan kapkaranlıkbir yoldayım da çıkış arıyorum.hep yarım,hep eksik günleryaşıyorum.yüreğim ağır geliyor artık.hayata karşı bir yanılmışlık,birboşvermişlik içindeyim.güneş,hiç benim içime doğmuyor nedense?gece yarılarında sıçrayarakuyanıyorum.huzurla uyumanın ne demek olduğunu unuttum.her Güne kalpağrılarıyla başlıyorum.tatsız tuzsuz bir hayat işte..bu saçma mutsuzluktan kurtulmak istiyorum ama mümkün olmuyor.nereyebaksam seni görürken,nasıl yapacağım bunu?bunca zaman sonra,gidişinin beni böylesine teslim alacağını bilseydim’GİT’ dermiydim sana.gidişinin ardından her giden gibi bende bir iz bırakacağını vve sonrayok olacağını düşünüyordum.OLMADI..ben yüreğimden ve beynimden çıkardığımı sanırken seni,sen saklanmışsınbiryerlere.meğer hiç çıkmamışsın benden.bir yol tutturmuş gidiyordumöylesine ve beklentisiz.olmazdı diyordum,imkansız bir aşktıdiyordum,avutuyordum kendimi.şimdi seninle yaşadığım ne varsa hepsigözlerimin önünden delicesine akıp gidiyor.söyler misin?bütün bunları yaşarken nasıl silebilirim seni?ÖZLEDİM SENİ YAR..ÖZLEMİNLE BAŞ EDEMİYORUM ARTIK.GEL DESEM GELİR MSİSİN?BU SEVDAYI BENİMLE ÖTELERE TAŞIR MISIN?BENİ BU SENSİZLİKTEN KURTARIR MISIN?..
